MENU

Wystawy

MARIUSZ ŁUKASIK - MALARSTWO, GRAFIKA

CZERWIEC-LIPIEC
 
Galeria BWA
 
Mariusz Łukasik urodził się w 1953 roku w Warszawie. W latach 1973-78 studiował w ASP w Warszawie. W 1980 roku na Międzynarodowym Konkursie Rysunku w Norymberdze otrzymał główną nagrodę (Rysownik Miasta Norymbergii). W latach 1983-84 stypendysta rządu holenderskiego. 1984-85 studia w Rijksakademie Van Beeldende Kunsten, w Amsterdamie, udział w Biennale w Wenecji (Aperto ‘’84). Twórczość w zakresie rysunku, grafiki, malarstwa.
 
Do poszukujących swego miejsca w tradycji należy Mariusz Łukasik. W tym malarstwie „czuć” ducha rysunku i namiętność sztycharza, widoczne w kameralności, w drobiazgowym perfekcjonizmie, dalekim od bezpośredniego mimetyzmu. Odległe korzenie tego malarstwa wiodą do twórczości małych holenderskich. Myślę tu szczególnie 
o namiętności do przedstawiania wewnętrznej strony drzwi szaf i kredensów; wypełnionych prostymi przedmiotami codziennego użytku – kuchennymi, pisarskimi, krawieckimi – które świadczą o zamożności. Mimo pewnej bliskości nie jest to żadną miarą twórczość wtórna czy stylizatorska. Niepodległy duch współczesności manifestuje się w tych obrazach w postaci łamania granic dyscypliny jak rysunek, malarstwo, collage, przełamanie płaskości fakturą. Wiedza tajemna zdaje się towarzyszyć myśleniu malarskiemu Łukasika, jej ślady to inskrypcje, kształty i figury geometryczne. Doskonale to ilustrują takie prace jak „Redukcja”, „Szuflada”, „Syntaksa”, „A rebours”, „Porządek rzeczy”, będące różnymi wariacjami na temat „istoty szufladowości”. Szuflada, jak pisze Zbigniew Herbert, to symbol współczesnego twórcy, miejsce skrywania pomysłów, szkiców, zapisków i pomyłek – klęsk artysty.
Łukasik pokazuje swoje przedmioty w krótkiej, mocno zniekształconej perspektywie, która z prostokątnej szuflady czyni formę niepełnego trójkąta – symbol tęsknoty i dążenia ku Doskonałemu; Gabriela Balcerzakowa, Ziemia Gorzowska Nr 28/ 10.07.1997 r.




wróć