Dobór prac artystów współpracujących ze sobą na przestrzeni wielu lat został podyktowany pojęciami występującymi w tytule. Energia i przekaz, w przypadku tych twórców, jest istotnym elementem w ich działaniu, zarówno na poziomie koncepcji utrwalonej w teoretycznych tekstach i filmach, w technice wideo, a także w wybranych fotografiach oraz instalacjach z okresu od 1970-2005.

Wystawie towarzyszy 200-stronnicowy katalog-album, zawierający fotografie, biografie artystów, teksty profesjonalistów w dziedzinie sztuki.

Wystawa zorganizowana przez Fundację Sztuki Współczesnej In Situ była pokazywana w Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, a po ekspozycji w Galerii Nowych Mediów będzie pokazywana: w Austriackim Forum Kultury w Warszawie (listopad 2006 - grudzień 2007, kurator: Jolanta Męderowicz) oraz w Muzeum Narodowym w Szczecinie (luty 2007 - marzec 2007, kurator: Lech Karwowski).

Fundacja Sztuki Współczesnej In Situ została założona przez Bożennę Biskupską i Zygmunta Rytkę w 2004 roku w Podkowie Leśnej. Fundatorzy to artyści, którzy brali udział w wielu wystawach, prezentacjach, warsztatach i sesjach teoretycznych.

Nazwa "In Situ" (łac.) oznacza "w miejscu". Przywołuje miejsce historyczne, obecnie siedzibę Fundacji, dawniej Pałacyk Myśliwski Stanisława Lilpopa. Nazwa podkreśla działanie w miejscu, które bez względu gdzie się znajduje jest przestrzenią dla sztuki - otwartą dla innych. Celem Fundacji jest promocja sztuki współczesnej, popularyzacja nowych metod edukacji artystycznej, propagowanie działalności w zakresie Ochrony Dóbr Kultury oraz Dziedzictwa Narodowego oraz integracja środowisk twórczych.

(źródło: www.culture.pl, www.insitu.pl)
 

Antoni Mikołajczyk (1939-2000) - fotograf, twórca wideo, projekcji, instalacji świetlnych. W 1967 ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wykładowca Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu oraz PWSSP w Łodzi i Poznaniu. Członek grup artystycznych ZERO-61 i WARSZTAT FORMY FILMOWEJ. W 1982 roku założył podziemny Punkt Konsultacyjny Sztuki, gromadzący dokumentacje aktywności artystycznej oraz publikacje z zakresu teorii sztuki i krytyki. Był współredaktorem niezależnego międzynarodowego wydawnictwa "FABRYKA". W początkowym okresie twórczości zajmował się przede wszystkim fotografią eksperymentalną, filmem, a następnie sztuką wideo. Już wtedy zainicjowana została problematyka kluczowa dla późniejszej twórczości - światło jako szczególny rodzaj materii sztuki. Ewoluowała ona od opisywania przestrzeni światłem, poprzez tworzenie przestrzennych struktur świetlnych, czego bezpośrednim następstwem były instalacje - rzeźby świetlne, budowane zawsze do konkretnej przestrzeni, uwzględniające warunki zewnętrzne.

Józef Robakowski (ur. 1939) studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim PWSFTViT w Łodzi. Przez całe lata siedemdziesiąte do 1981 oraz od 1995 do chwili obecnej wykładowca PWSFTViT oraz w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Był członkiem grup artystycznych, m.in. ZERO-61 i WARSZTAT FORMY FILMOWEJ. Od 1978 roku prowadzi prywatną galerię sztuki - Galerię Wymiany. Jego twórczość obejmuje fotografie, realizacje wideo, instalacje, filmy awangardowe związane z nurtem konceptualnym i post-konceptualnym. Jest także autorem tekstów o sztuce, animatorem życia artystycznego, komisarzem wystaw.

Zygmunt Rytka (ur. 1947) - członek ZPAF od 1980 roku. Od początku lat 70. realizacje w nurcie sztuki analitycznej i medialnej w zakresie fotografii i filmu eksperymentalnego, potem wideo. Przez drugą połowę lat siedemdziesiątych pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. Od 1982 do 1989 roku uczestnik ruchu Kultury "Zrzuty" - niezależnego życia artystycznego koncentrującego się w Łodzi. Współpracował z Józefem Robakowskim oraz Strychem Łodzi Kaliskiej, a także Małą Galerią w Warszawie, potem Galerią Wschodnią i Galerią FF w Łodzi. Jego twórczość wyrażała krytykę Polski okresu stanu wojennego. Z drugiej strony w latach 80. i 90. podczas licznych pobytów nad rzeką Białką w Tatrach, powstało wiele prac o postkonceptualnym charakterze, poruszających problem niezmierzonej potęgi natury i jej tajemniczej witalnej siły. Bardzo aktywny od drugiej połowy lat 90. Intermedialne prace Rytki należą do najważniejszych w Polsce w latach 1970-90.
o neoawangardowym i postkonceptualnych charakterze.